De laatste ronde

Mijn medestrijders met groot talent, ik zag ze verdwijnen en denk aan hen. Ze namen geen afscheid van hun publiek. Die fout wil ik niet maken, absoluut niet.

Tijdens de eenzame coronadagen rijpte in mij de gedachte om een laatste ronde te zingen langs dorpen en steden waar ik ben geweest. Ik herinner me immers nog elke seconde daar; het was een feest.

Wat ben ik dankbaar voor het publiek dat mij al die jaren nooit in de steek liet. Dus nu is het tijd voor afscheid, al doet dat pijn. Zo heb ik besloten, en zo zal het zijn!

Ik draag de muzikanten mee in mijn hart. Ze hielpen mij te zijn wie ik was. Ook vandaag ben ik omringd door hen, want “een zanger is een groep,” zei Wannes, en ik leerde zoveel van hem!

Zijn er liedjes die blijven? Ik hoop van wel. Ik zal ze voor jullie nog één keer zingen met hart en ziel. Dat verdient elk publiek; dat ben ik hen verschuldigd, dat is mijn plicht.

Daarna verhuis ik naar het Oudezangershuis. Muziek was immers mijn leven; muziek was mijn thuis!

Mijn lichaam mag dan soms kraken, maar het lukt me nog wel om jullie nog één keer te raken, en dan... Vaarwel!

“Ooit moest eens een lied het laatste zijn dat ik voor jou nog zingen zal.”

Johan Verminnen

“De laatste ronde, de laatste keer
Ik vind het zonde, maar kom nooit weer
Dit is een afscheid en geen tot ziens
Dit is voor altijd en geen misschien
De laatste ronde.”