Finale

Iets stopt.
Iets gaat stuk.
Als iets stuk is, kun je er niet meer mee spelen.
Tenzij met de stukjes. Maar die kunnen pijn doen. Dus dat mag dan weer niet.

Veel dingen gaan kapot.
Lampen. Kranen. Broeken. Winterjassen.
Mensen ook.

Mensen gaan zelfs zó kapot dat ze doodgaan.
En dan moeten ze weg.
Niet in de vuilbak, zoals spullen. Maar weg zijn ze wel. Voor altijd.

En dat is niet te begrijpen.
Dat is oneerlijk. En rot. En kut en fuck en shit.
Sorry voor de woorden. Maar zo voelt het.

Met ‘Finale’ brengt compagnie barbarie een voorstelling over eindigheid en tijdelijkheid. 

En, om het grote woord te noemen: over de dood.  

Een voorstelling die laat beseffen dat doodgaan betekent dat je nooit meer terugkomt.  

En dat je daarbij alles mag voelen wat je voelt.