De keuze van Peter De Jongh

Ik ken het niet, maar de beschrijving van de voorstelling prikkelt m’n nieuwsgierigheid. “duikt hij in de verbluffende complexiteit van het menselijk lichaam. Ugo laat de huid dansen, bestudeert de werking van het skelet, reconstrueert spieren en tracht levenloze materialen tot leven te wekken.” Alleen al deze quote over de voorstelling maakt dat ik op het puntje van m’n stoel zit. Ik hou sowieso van moderne dans en kijk uit naar de manier waarop Ugo Dehaes de combinatie technologie en dans vorm kan geven.

Kameel behoeft als Geelse muziekliefhebber geen introductie meer. Verrassende composities, een mix van verschillende stijlen variërend van jazz, naar electro en zelfs noise en al wat er tussen, boven of onder past En als ik dan de gastmuzikanten die deze avond mee vorm geven bezie, ben ik helemaal verkocht. Tim Vanhamel die me al betoverde tijdens z’n Millionaire tijd, Rudy Trouvé die heerlijk z’n eigen ding doet (en dat meer dan geweldig doet – getuige z’n passage vorig jaar (of was dat al 2 jaar geleden ?) ) tijdens z’n concert in het Cultuurcafé De Werft. En hierbij nog Joppe Bestevaar, een schitterende eigenzinnige muzikant,... dit kan alleen maar een muzikaal hoogtepunt worden.

Ik leerde Elena kennen als jonge studente ( Drama aan het conservatorium in Antwerpen). Ze verzorgde de presentatie bij een reeks muziekwedstrijden waar ik als fotograaf aan het werk was. Op haar eigen, spontane en ontwapenende wijze, babbelde ze de aankondiging van de groepen aan mekaar, en interviewde de verschillende deelnemers. En zie, een paar jaren later stond ze daar ineens op de planken met de monoloog Johnnyboy. Haar relaas over een rondreis in de VS die ze in 2017 gemaakt heeft, waarbij ze terdoodveroordeelden gaat opzoeken met wie ze een jaar lang gecorrespondeerd had. Ik was onder de indruk van deze voorstelling. Elena speelt Elena is een wat oudere voorstelling van haar die ze overgiet met een hedendaagse saus en dat kan alleen maar een boeiende tocht worden.

Ik laat mij hier volledig leiden door de beschrijving van de voorstelling. “Op livemuziek van Thomas Devos zoeken de dansers naar verbinding en een gedeelde toekomst, met water als leidraad. Bron is een plek waar verlangen stroomt en overstroomt.” Ik zie een vloeiende, passievolle dansvoorstelling in m’n gedachten. Het idee van dans gecombineerd/versterkt met livemuziek spreekt me erg aan. Ik laat me met alle plezier verrassen door deze dansvoorstelling.

Een voorstelling die me misschien minder vrolijk zal stemmen dan ik wens. Maar wel een relevant, hedendaags maatschappijbeeld dat door rasacteurs op scène gebracht wordt Een must-see voor ieder die begaan is met wat media, propagandamachines en opiniemakers met ons doen. Een cast om “U” tegen te zeggen en met een dosis zwarte humor. Ze mogen me een avond meenemen naar hun kamp.